‘Waarom zou een man dit wél kunnen en wij niet?’
Op de vroege ochtend bij de koffieautomaat valt eigenlijk helemaal niet op dat Marvjëla en Kimberley de enige twee vrouwelijke medewerkers in Tilburg zijn die onderhoud en reparaties aan het riool uitvoeren. Ze drinken een bak koffie, dollen wat met hun mannelijke collega’s en bespreken hun werkdag.
Toch is de positie van Kimberley en Marvjëla uitzonderlijk: Van der Velden kent maar weinig vrouwelijke collega’s. “Die niet op kantoor zitten tenminste”, nuanceert het tweetal direct. En dat vinden beide dames jammer. Want het is weliswaar zwaar, maar wel heel leuk werk, vindt Kimberley. En zo vies als veel mensen denken dat je wordt, dat is ook niet waar.
‘Mannenwerk’
Dat geldt zeker voor Kimberley, die de enige vrouwelijke vrachtwagenchauffeur is die voor ons bedrijf werkt. Met haar truck rijdt ze ’s ochtends weg voor het reinigen van rioleringen. “Op de truckersopleiding was ik ook al de enige vrouw”, vertelt ze. Het typisch ‘mannenwerk’ zit haar in het bloed. “Ik wilde vroeger altijd visser worden”, lacht ze. “Dat werd hem alleen niet en toen ben ik vrachtwagenchauffeur geworden.”
Ook Marvjëla kreeg van huis uit de voorliefde voor ‘stoere’ beroepen mee: “Ik wilde politieagente worden.” Dat kwam vooral omdat ze uit een echte politiefamilie komt: “Mijn opa zat bij de politie, mijn tante zat bij de politie, mijn moeder zat bij de politie…” Later kwam het besef dat de politie toch niet zo goed bij haar paste. Ze koos er daarom voor om timmerman te worden. Ze lacht om het woord. “Vreemd dat het zo heet eigenlijk.”
Prettige werkomgeving
Uiteindelijk werd Marvjëla beveiliger. Tot ze in 2022 wordt benaderd door een recruiter. Die zegt ‘een heel mooi aanbod’ te hebben. “Ik dacht: dat wil ik eerst bekijken”, drukt ze haar scepsis uit. Maar na een kennismaking met Van der Velden is ze om. Ze zegt haar werk als beveiliger op en besluit servicemonteur te worden.
Dat komt door de prettige arbeidsvoorwaarden, collega’s en de mogelijkheid om parttime te werken. Kimberley: “Van der Velden is een goede werkgever.” Dat bevestigt Marvjëla, die dankzij de vier dagen die ze per week werkt de tijd heeft haar zoon op te zien groeien. “Je begint om 7:00 uur en bent dus ook vroeg thuis om hem te zien.” “En daar komt bij dat iedere dag anders is”, wijst Kimberley op de grote variatie aan klussen en klanten die Van der Velden biedt.
Klein hartje
Heeft het tweetal er dan nooit genoeg van om tussen de mannen te werken? Bepaald niet. “Ik heb het gevoel dat mannen wat minder roddelen over elkaar”, vindt Kimberley. Misschien is het Van der Velden eigen, maar hun mannelijke collega’s zijn erg zuinig op de twee vrouwen. Marvjëla: “Mannen kunnen wel stoer doen, maar hebben eigenlijk een klein hartje.”
En zijn er in hun ogen dan ook verschillen tussen mannelijke en vrouwelijke collega’s? Jazeker, vinden beiden. Marvjëla: “Een vrouw denkt volgens mij meer na over de gevolgen van iets wat ze doet.” En ze legt uit dat veel mannen direct aan de slag gaan om bijvoorbeeld een verstopping op te lossen. “Die lopen bij wijze van spreken liever 20 keer op en neer in plaats van alles vooraf klaar te leggen.”
De gok nemen
Als vrouwen ook prima servicemonteur kunnen zijn, waarom kiezen er dan zo weinig voor? Kimberley denkt dat het een combinatie van een imagoprobleem met onbekendheid bij vrouwen is. “Dat geldt denk ik voor ieder rioolbedrijf.” Marvjëla: “Ik wist óók helemaal niet dat dit bestond.” Volgens haar speelt ook dat er weinig voorbeelden zijn: “Op bijna alle posters staan bijvoorbeeld mannen. En er werken hier weinig vrouwen.” Ook zijn vrouwen misschien minder geneigd een gok te nemen en te kiezen voor het relatief onbekende werk in het rioleringsonderhoud, denken de vrouwen.
Kimberley heeft wel een aanmoediging voor vrouwen die op zoek zijn naar een leuke baan: “Waarom zou een man dit wel kunnen en een vrouw niet?”
Ben jij ook klaar om de overstap naar de techniek te maken? Solliciteer dan direct via werkenbij.vandervelden.com.